برای تثبیت بافت، از جمله رباط یا تاندون به استخوان، یا استخوان/تاندون به استخوان در نظر گرفته شده است. تثبیت تداخلی برای جراحیهای زانو، شانه، آرنج، مچ پا، پا و دست/مچ دست که در آنها اندازههای ارائه شده مناسب بیمار است، مناسب است.
سیستم پیچ و غلاف معمولاً در جراحی ارتوپدی برای کاربردهای مختلف، مانند تثبیت شکستگی استخوان یا ترمیم رباط، استفاده میشود. در اینجا یک مرور کلی از عملکرد سیستم پیچ و غلاف ارائه شده است: برنامهریزی قبل از عمل: جراح وضعیت بیمار را ارزیابی میکند، تصویربرداری پزشکی (مانند اشعه ایکس یا اسکن MRI) را بررسی میکند و اندازه و نوع مناسب پیچها و غلافهای مورد نیاز برای عمل را تعیین میکند. برش و دسترسی: جراح در محل جراحی برشی ایجاد میکند تا به ناحیه آسیبدیده دسترسی پیدا کند. بافتهای نرم، عضلات و سایر ساختارها با دقت کنار زده یا عقب کشیده میشوند تا استخوان یا رباطی که نیاز به ترمیم دارد، در معرض دید قرار گیرد. ایجاد سوراخهای راهنما: جراح با استفاده از متههای جراحی تخصصی، سوراخهای راهنما را با دقت در استخوان ایجاد میکند تا پیچها را در خود جای دهد. این سوراخهای راهنما، قرارگیری مناسب و پایداری پیچها را تضمین میکنند. قرار دادن غلاف: غلاف یک ساختار لولهای توخالی است که در سوراخ راهنما قرار میگیرد. این وسیله به عنوان یک راهنما عمل میکند، از بافتهای نرم اطراف محافظت میکند و امکان قرارگیری دقیق پیچ را فراهم میکند. قرار دادن پیچ: پیچ که معمولاً از تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته شده است، از طریق غلاف و داخل سوراخ راهنما قرار میگیرد. پیچ رزوهدار است و میتوان آن را برای ثابت کردن استخوان یا اتصال دو قطعه استخوان به یکدیگر سفت کرد. محکم کردن پیچ: پس از قرار دادن کامل پیچ، جراح ممکن است از یک پیچگوشتی یا سایر ابزارهای مناسب برای محکم کردن پیچ در موقعیت نهایی خود استفاده کند. این ممکن است شامل سفت کردن پیچ برای دستیابی به فشردهسازی یا تثبیت مورد نظر باشد. بستن: پس از قرار دادن و محکم کردن پیچ و غلاف به درستی، جراح برش را با استفاده از بخیه یا منگنه میبندد. سپس زخم تمیز و پانسمان میشود. توجه به این نکته مهم است که عملکرد سیستم پیچ و غلاف میتواند بسته به روش خاص و محل آناتومیک مورد نظر متفاوت باشد. تخصص و تجربه جراح برای اطمینان از قرارگیری دقیق و نتایج بهینه ضروری است.