فیکساتور تثبیت خارجی مصنوعی ارتوپدی از جنس استیل ضد زنگ
تثبیت خارجی چیست؟
ارتوپدیتثبیت خارجییک تکنیک ارتوپدی ویژه است که برای تثبیت و حمایت از استخوان‌ها یا مفاصل شکسته از خارج از بدن استفاده می‌شود.تثبیت خارجی مجموعهاین روش به ویژه زمانی مؤثر است که به دلیل ماهیت آسیب، وضعیت کلی سلامت بیمار یا نیاز به تماس مکرر با ناحیه آسیب‌دیده، نتوان از روش‌های تثبیت داخلی مانند صفحات و پیچ‌های فولادی استفاده کرد.
درکتثبیت خارجیسیستم
یکفیکساتور خارجیدستگاهشامل میله‌ها، پین‌ها و گیره‌هایی است که از طریق پوست به استخوان متصل می‌شوند. این وسیله خارجی، شکستگی را در جای خود نگه می‌دارد و آن را در حین بهبودی به درستی تراز و ثابت نگه می‌دارد. تثبیت‌کننده‌های خارجی معمولاً از مواد سبک مانند آلومینیوم یا فیبر کربن ساخته می‌شوند و به راحتی قابل حمل هستند و در صورت نیاز قابل تنظیم می‌باشند.
اجزای اصلیتثبیت خارجی در ارتوپدیشامل سوزن یا پیچ، میله‌های اتصال، انبردست و غیره
کاربردتثبیت خارجیسیستم
تثبیت خارجی معمولاً در انواع سناریوهای ارتوپدی از جمله موارد زیر استفاده می‌شود:
شکستگی‌ها: این روش به ویژه برای شکستگی‌های پیچیده، مانند شکستگی‌های لگن، ساق پا یا استخوان ران، که ممکن است با تثبیت داخلی سنتی قابل درمان نباشند، مفید است.
مدیریت عفونت: در شکستگی‌های باز یا موقعیت‌هایی که خطر عفونت وجود دارد، تثبیت خارجی امکان دسترسی آسان‌تر به محل زخم برای تمیز کردن و درمان را فراهم می‌کند.
افزایش طول استخوان: از فیکساتورهای خارجی می‌توان در روش‌هایی برای افزایش طول استخوان‌ها، مانند استخوان‌سازی با انحراف، استفاده کرد که در آن استخوان‌ها به تدریج از هم جدا می‌شوند تا رشد استخوان جدید تشویق شود.
تثبیت مفصل: در موارد آسیب‌های شدید مفصل، تثبیت خارجی می‌تواند ضمن فراهم کردن درجه‌ای از حرکت، ثبات را نیز فراهم کند.
چندین مزیت برای استفاده وجود داردفیکساتور خارجی ارتوپدیدر درمان:
کم تهاجمی: از آنجایی کهپزشکی خارجیتثبیت کنندهاگر به صورت خارجی اعمال شود، در مقایسه با روش‌های تثبیت داخلی، آسیب کمتری به بافت‌های اطراف وارد می‌کند.
قابلیت تنظیم:فیکساتور خارجی ارتوپدیمی‌توان آن را بعد از عمل تنظیم کرد تا با تغییرات وضعیت بیمار سازگار شود یا مشکلات ترازبندی را اصلاح کند.
کاهش خطر عفونت: با در دسترس نگه داشتن محل جراحی، ارائه دهندگان خدمات درمانی می‌توانند هرگونه عفونت احتمالی را به طور مؤثرتری کنترل و مدیریت کنند.
ارتقای توانبخشی: بیماران معمولاً می‌توانند تمرینات توانبخشی را با تثبیت خارجی سریع‌تر شروع کنند زیرا این روش ضمن حفظ ثبات، درجه خاصی از تحرک را فراهم می‌کند.
