برای بیمارانی که قرار است تعویض مفصل ران انجام دهند یا در آینده به تعویض مفصل ران فکر می‌کنند، تصمیمات مهم زیادی باید گرفته شود. یک تصمیم کلیدی، انتخاب سطح نگهدارنده پروتز برای تعویض مفصل است: فلز روی فلز، فلز روی پلی‌اتیلن، سرامیک روی پلی‌اتیلن یا سرامیک روی سرامیک. گاهی اوقات، این می‌تواند یک دوراهی باشد!
جراحی تعویض کامل مفصل ران می‌تواند برای جایگزینی مفصل ران مبتلا به آرتروز استفاده شود و با استفاده از پروتز مفصل مصنوعی، درد ناشی از سایش سطوح از بین می‌رود.
پروتزهای مصنوعی مفصل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای بیماران پایداری بیشتر و حداقل سایش و پارگی را فراهم کنند. ایمپلنت‌های فلزی و پلی‌اتیلنی سنتی از دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما پیشرفت‌های فناوری منجر به محبوبیت روزافزون سرامیک و سایر مواد شده است.
مواد ایمپلنت تعویض مفصل ران
یکی از شایع‌ترین مشکلات پس از تعویض مفصل ران، ساییدگی و پارگی پروتز مفصل در اثر استفاده عادی است. بسته به شرایط خاص بیمار، مانند سن، اندازه، سطح فعالیت و تجربه جراح با ایمپلنت خاص، پروتز تعویض مفصل ران ممکن است از فلز، پلی اتیلن (پلاستیک) یا سرامیک ساخته شود. به عنوان مثال، اگر بیمار بسیار فعال یا نسبتاً جوان باشد و پس از جراحی به سطح بالایی از تحرک نیاز داشته باشد، جراح ارتوپد ممکن است ایمپلنت سرامیکی مفصل ران را توصیه کند.
۱،سر توپی فلزیو پوشش پلی اتیلن (پلاستیکی).
گوی‌های فلزی استاندارد و آسترهای فنجانی پلی‌اتیلنی از اوایل دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده بوده‌اند. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که استفاده از آسترهای پلی‌اتیلنی بهبود یافته، که به عنوان آسترهای پلی‌اتیلنی "بسیار متقاطع" شناخته می‌شوند، می‌تواند میزان سایش کلی ایمپلنت‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. به دلیل دوام و سایر خواص مرتبط، پلی‌اتیلن فلزی از زمان انجام اولین جراحی‌های تعویض مفصل ران، ماده انتخابی جراحان ارتوپد برای اجزای مصنوعی مفصل ران بوده است. گوی فلزی از آلیاژ کبالت-کروم و آستر از پلی‌اتیلن ساخته شده است.
2،سر گوی سرامیکیو پوشش پلی اتیلن (پلاستیکی)
نوک‌های سرامیکی از فلز سخت‌تر هستند و مقاوم‌ترین ماده ایمپلنت در برابر خراش می‌باشند. سرامیک‌هایی که در حال حاضر در جراحی‌های تعویض مفصل استفاده می‌شوند، سطوح سخت، مقاوم در برابر خراش و فوق‌العاده صافی دارند که می‌توانند میزان سایش رابط‌های اصطکاکی پلی‌اتیلن را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. میزان سایش بالقوه این ایمپلنت کمتر از میزان سایش بالقوه فلز روی پلی‌اتیلن است.
3、سر توپی فلزی و آستر فلزی
رابط‌های اصطکاکی فلز روی فلز (آلیاژهای کبالت-کروم، گاهی اوقات فولاد ضد زنگ) از اوایل سال ۱۹۵۵ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما تا سال ۱۹۹۹ توسط FDA برای استفاده در ایالات متحده تأیید نشده بودند. با پیشرفت فناوری، سایش به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد و در نتیجه التهاب و تحلیل استخوان کمتر می‌شود. یاتاقان‌های فلزی در اندازه‌های مختلف (از ۲۸ میلی‌متر تا ۶۰ میلی‌متر) و همچنین گزینه‌های متنوعی از طول گردن موجود هستند. با این حال، گزارش‌های طولانی مدت پس از عمل نشان می‌دهد که فلز، به عنوان یک یون نسبتاً فعال، به دلیل سایش و پارگی طولانی مدت، بقایای فلزی را جمع می‌کند که می‌تواند منجر به انحلال استخوان در اطراف پروتز مفصل شود و در نهایت منجر به شل شدن و تغییر شکل پروتز مفصل شود. این عمل با شکست مواجه شد.
4、سر توپی سرامیکی وپوشش سرامیکی
در این هیپ‌ها، گوی‌های فلزی سنتی و آسترهای پلی‌اتیلنی با سرامیک‌های با استحکام بالا جایگزین شده‌اند که به دلیل خواص سایش بسیار کم شناخته شده‌اند. با این حال، در حالی که مزایای کیفیت بالا و سایش کم را دارند، ناگزیر عیب هزینه بالا را نیز دارند.
انتخاب نهایی ایمپلنت بر اساس عوامل خاص سلامتی بیمار تعیین می‌شود و همچنین به تخصص، تحصیلات و مهارت جراح ارتوپد برای سفارشی‌سازی محصول یک تولیدکننده خاص نیاز دارد. بنابراین، لازم است قبل از جراحی با جراح ارتوپد خود صحبت کنید تا نوع ایمپلنتی که قصد استفاده از آن را برای جراحی تعویض مفصل ران شما دارند و دلایل انتخاب یک ایمپلنت خاص را درک کنید.
زمان ارسال: ۱۸ ژانویه ۲۰۲۴