پروتزهای پزشکی مفصل ران FDAH بایپولار کاپ استابولوم

اگرچه طراحی کاپ استابولوم دوقطبی مزایای زیادی دارد، اما برخی موارد منع مصرف بالقوه نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد: شکستگی استخوان: اگر بیمار دچار شکستگی شدید یا آسیب دیدگی استخوان در استابولوم (حفره لگن) یا فمور (استخوان ران) باشد، استفاده از کاپ استابولوم دوقطبی ممکن است مناسب نباشد. استخوان باید از یکپارچگی ساختاری کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت برخوردار باشد. کیفیت پایین استخوان: بیمارانی که کیفیت استخوان پایینی دارند، مانند افرادی که پوکی استخوان یا استئوپنی دارند، ممکن است کاندیدای مناسبی برای کاپ استابولوم دوقطبی نباشند. استخوان باید تراکم و استحکام کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت و تحمل نیروهای وارده به مفصل را داشته باشد. عفونت: عفونت فعال در مفصل ران یا بافت‌های اطراف آن، یک مورد منع مصرف برای هر روش تعویض مفصل ران، از جمله استفاده از کاپ استابولوم دوقطبی است. عفونت می‌تواند در موفقیت جراحی اختلال ایجاد کند و ممکن است قبل از در نظر گرفتن تعویض مفصل، نیاز به درمان داشته باشد. ناپایداری شدید مفصل: در مواردی که بیمار ناپایداری شدید مفصل یا شلی رباط دارد، کاپ استابولوم دوقطبی ممکن است پایداری کافی را فراهم نکند. در این موارد، ممکن است طرح‌ها یا روش‌های ایمپلنت جایگزین در نظر گرفته شوند. عوامل خاص بیمار: بیماری‌های زمینه‌ای مانند سیستم ایمنی ضعیف، اختلالات خونریزی یا دیابت کنترل نشده، ممکن است خطرات مرتبط با جراحی را افزایش دهند و ممکن است باعث شوند که کاپ استابولوم دو قطبی در افراد خاص منع مصرف داشته باشد. قبل از انتخاب بهترین گزینه ایمپلنت، باید سابقه پزشکی خاص هر بیمار و سلامت کلی او به طور کامل ارزیابی شود. مشورت با یک جراح ارتوپد واجد شرایط برای ارزیابی شرایط فردی و تعیین اینکه آیا کاپ استابولوم دو قطبی انتخاب مناسبی برای بیمار است یا خیر، مهم است. جراحان قبل از تصمیم‌گیری نهایی، عوامل مختلفی از جمله سابقه پزشکی بیمار، وضعیت استخوان، پایداری مفصل و اهداف جراحی را در نظر می‌گیرند.