ساقه ADS برای پروتز مفصل ران

آرتروپلاستی کامل مفصل ران (THA) یک عمل جراحی است که با هدف بهبود تحرک بیمار و کاهش درد، با جایگزینی مفصل ران آسیب دیده با اجزای مصنوعی انجام می‌شود. این عمل معمولاً زمانی انجام می‌شود که شواهدی از استخوان سالم کافی برای پشتیبانی و تثبیت ایمپلنت‌ها وجود داشته باشد. THA برای بیمارانی که از درد شدید مفصل ران و/یا ناتوانی ناشی از شرایطی مانند آرتروز، آرتریت تروماتیک، آرتریت روماتوئید و دیسپلازی مادرزادی مفصل ران رنج می‌برند، توصیه می‌شود. همچنین برای موارد نکروز آواسکولار سر استخوان ران، شکستگی‌های تروماتیک حاد سر یا گردن استخوان ران، جراحی‌های ناموفق قبلی مفصل ران و موارد خاصی از آنکیلوز (انکیلوز) نیز توصیه می‌شود. از سوی دیگر، آرتروپلاستی نیمه ران یک گزینه جراحی مناسب برای بیمارانی است که دارای حفره طبیعی لگن (استابولوم) رضایت‌بخش و استخوان ران کافی برای پشتیبانی از ساقه استخوان ران هستند. این روش به ویژه در شرایط خاص، از جمله شکستگی‌های حاد سر یا گردن استخوان ران که نمی‌توان آنها را به طور موثر جا انداخت و با فیکساسیون داخلی درمان کرد، دررفتگی‌های شکستگی لگن که نمی‌توان آنها را به طور مناسب جا انداخت و با فیکساسیون داخلی درمان کرد، نکروز آواسکولار سر استخوان ران، جوش نخوردن شکستگی‌های گردن استخوان ران، برخی شکستگی‌های بالای ساب‌کاپیتال و گردن استخوان ران در بیماران مسن، آرتریت دژنراتیو که فقط سر استخوان ران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نیازی به تعویض حفره استابولوم ندارد، و همچنین آسیب‌شناسی‌هایی که فقط سر/گردن و/یا قسمت پروگزیمال استخوان ران را درگیر می‌کنند و می‌توان آنها را به طور مناسب از طریق آرتروپلاستی نیمه ران درمان کرد، توصیه می‌شود. تصمیم گیری بین آرتروپلاستی کامل مفصل ران و آرتروپلاستی نیمه ران به عوامل مختلفی مانند شدت و ماهیت وضعیت مفصل ران، سن و سلامت کلی بیمار و تخصص و ترجیح جراح بستگی دارد. هر دو روش در بازگرداندن تحرک، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلالات مختلف مفصل ران، اثربخشی خود را نشان داده‌اند. ضروری است که بیماران با جراحان ارتوپدی خود مشورت کنند تا مناسب‌ترین گزینه جراحی را بر اساس شرایط فردی خود تعیین کنند.