مفصل ران مصنوعی FDH سر فمور

آرتروپلاستی کامل مفصل ران (THA) یک عمل جراحی است که با هدف بهبود تحرک بیمار و کاهش درد، با جایگزینی مفصل ران آسیب دیده با اجزای مصنوعی انجام می‌شود. این عمل فقط برای بیمارانی توصیه می‌شود که استخوان سالم کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت‌ها دارند. به طور کلی، THA بر روی افرادی انجام می‌شود که از درد شدید و/یا ناتوانی ناشی از بیماری‌هایی مانند آرتروز، آرتریت تروماتیک، آرتریت روماتوئید، دیسپلازی مادرزادی مفصل ران، نکروز آواسکولار سر استخوان ران، شکستگی‌های تروماتیک حاد سر یا گردن استخوان ران، جراحی‌های ناموفق قبلی مفصل ران یا موارد خاص آنکیلوز رنج می‌برند. از سوی دیگر، آرتروپلاستی نیمه ران یک گزینه جراحی است که در مواردی استفاده می‌شود که شواهدی از یک حفره طبیعی رضایت‌بخش (کاسه ران) و استخوان ران کافی برای پشتیبانی از ساقه استخوان ران وجود داشته باشد. این روش برای شرایط مختلفی از جمله شکستگی‌های حاد سر یا گردن استخوان ران که نمی‌توان آنها را به طور موثر با فیکساسیون داخلی درمان کرد، دررفتگی شکستگی مفصل ران که نمی‌توان به طور مناسب جا انداخت و با فیکساسیون داخلی درمان کرد، نکروز آواسکولار سر استخوان ران، جوش نخوردن شکستگی‌های گردن استخوان ران، برخی شکستگی‌های بالای ساب کاپیتال و گردن استخوان ران در بیماران مسن، آرتریت دژنراتیو که فقط سر استخوان ران را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نیازی به تعویض حفره استابولوم ندارد، و آسیب‌های خاص مربوط به سر/گردن و/یا قسمت پروگزیمال استخوان ران که می‌توان آنها را به طور مناسب با آرتروپلاستی نیمه ران درمان کرد، کاربرد دارد. انتخاب بین آرتروپلاستی کامل مفصل ران و آرتروپلاستی نیمه ران به عوامل مختلفی از جمله شدت و ماهیت وضعیت مفصل ران، سن و سلامت کلی بیمار و همچنین تخصص و ترجیح جراح بستگی دارد. هر دو روش در بازیابی تحرک، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیمارانی که از اختلالات مختلف مفصل ران رنج می‌برند، موثر بوده‌اند. مهم است که بیماران با جراحان ارتوپد خود مشورت کنند تا مناسب‌ترین گزینه جراحی را بر اساس شرایط فردی خود تعیین کنند.